در گذشته ای نه چندان دور انتقادی از وضع اصفناک خودروسازهای داخلی و معلوم نبودن دلیل حمایت این چنینی و از طرفی تفاوت سنگینی رو که بایستی مصرف کننده داخلی به بهانه حمایت از تولید ملی ( که به هیچ وجه در عمل تقویت تولید ملی رو مشاهده نمی کنیم) در زمینه خودرو به نسبت قیمت جهانی خودروی خارجی رو بپردازه که مورد توجه شما عزیزان قرار گرفته بود ، این بار خبرگذاری خبرآنلاین گریزی گذرا اما قابل تامل به این موضوع با عنوان
"هیوندای ۸ هزار دلاری ۴۳ میلیون تومان فروخته می شود"
زده که میتونید در ادامه بخوانید .
----------------------------------------------
علی پاکزاد: در اسفند ماه گذشته بالغ بر 4163 دستگاه خودروی خارجی به کشور وارد شده است که از این تعداد 1074 دستگاه زیر 15 میلیون تومان قیمت داشته اند؛ البته این قیمت بر اساس نرخ دلار دولتی تخصیص پیدا کرده برای واردات خودرو محاسبه شده است در حالی که تمامی این خودروها در حال حاضر با قیمتی بین 40 تا 60 میلیون تومان در بازار داخلی به دست مصرف کنندگان نهایی میرسند.
متوسط قیمت دلاری این خودروها معادل 9300 دلار بوده است. ارزش کل محموله خودروهای زیر 15 میلیون تومان اسفندماه معادل 12.2 میلیارد تومان معادل 10 میلیون دلار اعلام شده است.
قابل ذکر است که ارزان ترین محموله خودروی وارداتی به کشور طی اسفندماه گذشته شامل 297 دستگاه هیوندای هاچ بک i20 بوده است که قیمت هر کدام از این خودروها در گمرک معادل 8400 دلار به ثبت رسیده که با احتساب ارز دولتی 1226 تومانی معادل ریالی آن به 10 میلیون می رسد. در حالی که همین خودرو در بازار داخلی امروز با قیمتی بین 42 تا 43 میلیون تومان به فروش می رسد، در حالی که اگر این خودرو با ارز آزاد 1900 تومان هم قیمت گذاری شود در نهایت با اخذ تمامی هزینه های مرتبط بر واردات در نظر گرفتن سود حدود 20 درصدی برای وارد کننده، نباید بیش از 36 میلیون تومان قیمت گذاری شود. در حالی که اگر بخواهیم این خودرو را با قیمت ارز دولتی 1226 تومانی ارزش گذاری شود باید با قیمتی حدود 23 تا 24 میلیون تومان به فروش برسد، حال سئوال اینجاست که 20 میلیون تومان مابع التفاوت قیمت فروش خودرویی که با ارز دولتی وارد شده است پس از کسر حقوق دولت سهم چه کسی می شود؟
البته عنوان می شود افزایش خودروهای خارجی در جمع کالاهای لوکس قرار می گیرد و قرار بود از سال گذشته تخصیص ارز دولتی برای واردات این خودروها متوقف شود، ولی این اتفاق نیفتاده است و قیمت گذاری ها به رغم تخصیص ارز دولتی با ارز آزاد صورت می گیرد. البته با قیمتهایی به مراتب بالاتر هم به مصرف کننده نهایی فروخته می شود، اما سئوال اینجاست اگر خودروی روز دنیا که با قیمتی معادل 8 هزار دلار با احتساب ارز آزاد با قیمتی بیش از 20 هزار دلار به دست مصرف کننده داخلی برسد و همزمان اصلی ترین خودروی صادراتی سال 90 که برای بازار جهانی با قیمتی معادل 5 هزار دلار عرضه می شود با امکاناتی به مراتب کمتر (و محصول بیش از دو دهه پیش صنایع جهانی خودرو) با قیمت 9 تا 10 میلیون تومان به مصرف کننده داخلی فروخته شود، یعنی قیمتی معادل 8200 دلار (بر اساس ارز دولتی)، واقعا از تولید داخلی حمایت شده است؟
متاسفانه به نظر می رسد وزرای صنایع ازگذشته تا امروز و هیچ یک از مدیران در قبال صنایع خودروسازی کشور اختیاری ندارند. حتی مدیران میانی وزارت خانه و سازمانهای متولی خودروسازی ها در قبال کیفیت و قیمت خودروهای داخلی حاضر به پاسخگویی نیستند و در محافل خصوصی هم عنوان می کنند چرا باید پاسخگوی چیزی باشیم که هیچ اختیاری در اداره اش نداریم!
فضایی که برای حمایت از تولید داخلی ایجاد شده طی سالهای گذشته به سمتی رفته است که از یکسو مصرف کننده خودروی خارجی باید بهای سنگین و بی دلیلی را برای کالای مصرفی خود بپردازد، مصرف کننده تولیدات داخلی هم هیچ تغییری در وضعیت کیفیت تولیدات ایرانی مشاهده نکند، راستی طی دو دهه گذشته مردم بهای حمایت از چه چیزی را به عنوان صنعت خودروی داخلی پرداخته اند؟
عمران ۸۹ گیلان هم چنین به شما خواندن این مطلب را توصیه می کند :
عمران ۸۹ گیلان هم چنین به شما خواندن این مطلب را توصیه می کند :