عمران 89 گیلان اعلام می کند که خبر زیر و محتوای آن ، صرفا در جهت اطلاع رسانی بازنشر شده و فقط قسمت پایانی ، موضع رسمی عمران 89 گیلان می باشد .
به رغم آنکه چند روز از این رویداد می‌گذرد، هنوز خبری از پیام تسلیت رئیس دانشگاه تهران نیست؛ کسی که درست یا نادرست، کمبود بودجه دانشگاه و تعمییر نشدن تجهیزاتی که جان دانشجوی تحصیلات تکمیلی را گرفت، به او نسبت می‌دهند و سکوت او را مؤید این امر می‌خوانند.
به گزارش «تابناک»، ساعات پایانی چهارشنبه گذشته، هنگامی که بارش باران پاییزی تمرکز را از همه عابران ربوده بود، «کوروش صوفیه» دانشجوی کارشناسی ارشد پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (واقع در کرج) در حال رفتن به خوابگاه، بر اثر برق گرفتگی ناشی از نقص در سیستم روشنایی محوطه، جان به جان آفرین تسلیم کرد؛ رویدادی تلخ که به گفته دانشجویان ساکن خوابگاه، ناشی از فرسودگی تأسیسات این خوابگاه و بی توجهی مسئولان به این مشکل بوده و موجی از اعتراض را در روزهای اخیر به همراه داشته است.
این رخداد تلخ از این روی مورد اعتراض دانشجویان واقع شد که بسیاری از دانشجویان پسر ساکن این خوابگاه، به ویژه آنهایی که ساکن بلوک‌های قدیمی‌تر هستند، بر این باورند که همه مسئولان دانشگاه بر مشکلات تأسیسات خوابگاهی آگاه بوده و با دانستن این مشکلات، کاری نمی‌کنند و این بی‌توجهی تا آنجا ادامه یافته که پس از بروز چنین رویدادی، کسانی از طرف اورژانس دانشگاه به محل فرستاده می‌شوند که به گفته شاهدان نه تخصص داشته‌اند و نه توان کاری.
پیرو این رخداد، دانشجویان معترض نخست کلاسهای آخرین روز هفته گذشته را به تعطیلی کشاندند و پس از آن، امروز نیز در رویدادی مشابه، تعطیلی کلاس‌ها با تحصن جمعی از دانشجویان در محوطه دانشگاه گره خورد، ولی اگر فکر می‌کنید این اعتراضات کوچک‌ترین واکنش اصلاحی در دانشگاه به همراه داشته است، سخت در اشتباهید!
یکی از دانشجویان دکترای این دانشگاه (که نام وی «تابناک» محفوظ است) در این باره به خبرنگار «تابناک» می‌گوید: پردیس کشاورزی دانشگاه تهران، در حقیقت یکی از قدیمی‌ترین بخش‌های این دانشگاه است که برخی تأسیسات آن‌گاه هفتاد سال و بیشتر قدمت دارند که همین قدمت و فرسودگی طلب می‌کرده تا تعمیر و نگهداری و کنترل شدیدتری صورت بگیرد که متاسفانه این گونه نشده است. بار‌ها برق گرفتگی خفیف دانشجویان بر اثر اتصال تیرهای روشنایی، با اعتراض ایشان به مسئولان همراه شده بود، ولی متأسفانه بی‌توجهی به بدیهی‌ترین موارد ایمنی سرانجام موجب جان باختن یکی از دانشجویان شد.
او می‌افزاید: از آغاز سال تحصیلی، برای هر مشکلی که به مسئولان مراجعه می‌کنیم، با پاسخ «بودجه نداریم» مواجه می‌شویم و کار به جایی رسیده که نه تنها پول مواد آزمایشی و تدارک پایان نامه دانشجویان تحصیلات تکمیلی معوق شده و غذای پنجشنبه‌های خوابگاه به دلیل نبود بودجه لغو می‌شود، بلکه حتی هزینه‌کردهای معمولی مانند دستگیره در اتاق نیز پرداخت نمی‌شود. با چنین شرایطی معلوم است که خرابی‌ها تشدید شده و یکجا خودش را نشان دهد؛ حالا هم برق آن تیر را قطع کرده‌اند و سیم‌ها را چسب برق پیچیده‌اند و تمام واکنش مسئولان به جان باختن یک دانشجو بر اثر نقص سیستم برق رسانی همین شده است و بس!
این دانشجوی تحصیلات تکمیلی در ادامه با گلایه از کارکرد مسئولان دانشگاه، می‌گوید: آنچه برای دانشجویان پردیس دانشگاه تهران دردناک‌تر از همه مسائل است، نه این رویداد تلخ است که می‌تواند تا حدودی حادثه به شمار آید و نه توقع رفع مشکلات چندین ساله در یکی دو روز است، بلکه این است که حادثه چهارشنبه شب روی داده و تنها واکنش مسئولان دانشگاه تهران نسبت به آن، تسلیتی بوده که جمعه شب روی خروجی سایت دانشگاه قرار گرفته و دکتر رهبر نه تنها سری به اینجا نزده، بلکه به عنوان رئیس دانشگاه تهران حتی زحمت صدور پیام تسلیت را هم به خود نداده است.
او می‌افزاید: این در حالی است که بیش از چهار هزار دانشجو که شاید بیش از 60 درصدشان دانشجوی تحصیلات تکمیلی هستند، در این واحد قدیمی و پر سابقه دانشگاه تهران تحصیل می‌کنند و سهم بسزایی از مقالات علمی تولید شده در دانشگاه تهران را تولید می‌کنند ولی نه تنها شاهد تبعیض میان خود و دانشجویان دانشکده‌های واقع در تهران و یا پردیس مرکزی دانشگاه تهران هستند، بلکه با برخوردهایی مواجه می‌شوند که گویی بر سر نخواستنشان دعواست؛ پردیس کشاورزی و منابع طبیعی نه جزو استان تهران است و نه استان البرز و حتی بوده که با فروش زمین‌های تحقیقاتی، منبع درآمدزایی دانشگاه مرکز هم بوده است.
اگر به گلایه‌های این دانشجو که سال‌هاست ساکن یکی از خوابگاه‌های چند هزار نفری این دانشگاه است توجه کرده و به یاد بیاوریم که بر پایه قانون، هزینه اقامت ایشان در خوابگاه محاسبه شده و باید در آینده بارگردانده شود، درد دل دانشجویان این پردیس بیشتر محل تأمل خواهد بود. شاید از همین روی باشد که معاون دانشجویی این پردیس نیز ضمن تأیید فرسوده بودن تأسیسات خوابگاهی، می‌گوید: برخی اظهارات دانشجویان در مورد کمبود امکانات در خوابگاه‌های پردیس به حق است، چرا که بیشتر این خوابگاه‌ها به دلیل قدمت زیاد فرسوده هستند و باید نوسازی شوند. نبود امکانات در بهداری دانشگاه و از سوی دیگر فرسودگی تأسیسات خوابگاه‌ها باید فوری بررسی شود تا دیگر شاهد چنین رخدادهایی نباشیم.
اما در حالی که حضور نیافتن رئیس دانشگاه تهران در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی این دانشگاه پس از بروز حادثه‌ای تا این اندازه عجیب و دردناک و حتی دریغ ورزیدن وی از صدور پیام تسلیت، موجبات ناراحتی دانشجویان را فراهم آورده است، خبر می‌رسد که وزیر علوم این حادثه را به خانواده مرحوم و جامعه دانشگاهی تسلیت گفته است تا هر چند با تاخیر زیاد، سرانجام اتفاقی رخ دهد که حکایت از توجه مسئولان به مشکلات مجموعه تحت امر بوده ولو در حد صدور پیام است.
در پیام تسلیت رضا فرجی دانا، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری که ساعاتی پیش روی خروجی یک خبرگزاری قرار گرفت، آمده است: «ضایعه اسفناک از دست دادن دانشجوی عزیزمان، شادروان مرحوم «کوروش صوفیه» موجب تأسف و تألم اینجانب گردید؛ این مولمه را به جامعه علمی و دانشگاهی کشور به ویژه خانواده محترم و معزای آن عزیز تسلیت گفته و برای آن مرحوم غفران الهی و برای بازماندگان صبرجزیل مسألت می‌نمایم."
گفتنی است، پیکر مرحوم «کوروش صوفیه»، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته دام پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، روز گذشته (جمعه) پس از تشییع، به سنندج منتقل شد تا در دیار خود به خاک سپرده شود.
جای بسی تاسف و سوال است که از چه زمانی ، بعد از چه حادثه ای و در چه ابعادی دیگر شاهد این نخواهیم بود که یک مقام مسئول رده پایین یا بالا ، با بی توجهی حادثه ای را رقم بزند که پایانش جز مرگ یک نفر یا هزار نفر که هیچ یک قابل چشم پوشی نیست نباشیم ،
بحث زندگی یک انسان در میان است !
از یاد نبرده ایم که در حادثه آتش گرفتن اتوبوس که چند وقت پیش رخ داد ، تنها وجود چکش مخصوص شکستن شیشه ( در مستند پخش شده از صدا و سیما چنین به نظر می آمد که توجهی به بود و نبود این وسیله وجود ندارد )می توانست جان بسیاری را نجات دهد . نبود یا ضعف آموزش عمومی در وجود چنین وسیله ای و نحوه ی استفاده از آن به عنوان راهکاری پایه ای نسبت به مسائل ایمنی جامعه و متعاقبا کنترل توسط مسئولان اتوبوسرانی مقیم پایانه ها می توانست جلوی آن حادثه غمناک را بگیرد.
در این حادثه هم بی توجهی ، غفلت یا هر اسمی که برایش بگذاریم ، باعث می شود عزیزی از پیش ما برود ، آن هم به بهای یک چراغ ! که حداقل ، عدم رهاسازی بدون رعایت مسائل ایمنی که به نظر هزینه ی زیادی نداشت ، باعث می شد امروز کروش ها در میان ما باشند .
خواسته همه ی ما دانشجویان از وزیر علوم دولت تدبیر ، آقای رضا فرجی دانا این است که با بررسی کامل و دقیق ابعاد حادثه افرادی که حتی با سهل انگاری ، باعث چینن حادثه ای شدند را در هر مقامی مجازات کرده و مسئله رسانه ای شود و پس از این به فکر افزایش ایمنی دانشگاه ها نه در ابعاد کلان بلکه در حد چراغ ها نه در آینده نزدیک ! بلکه همین اکنون باشند چون ممکن است فردا ، عزیز دیگری از پیش ما برود .
