اگرچه در هیچ جایی از دنیا نمی توان رعایت حقوق بشر در معنای عام نه معنای خاص صرفا سیاسی را مشاهده کرد اما ممکن است گاهی در ناخودآگاه از این موضوع مهم غافل شویم !
موضوع مورد بحث فعلی در مورد " موج به رسمیت شناختن کشور فلسطین ! " توسط کشورهای غربی می باشد ، که شاید اوج احترام به حقوق بشر برای کشورهای غربی تصور شود .
یک مثال ساده بزنم :
هر پدر و مادری ، معمولا از مشاهده بازی کردن فرزند دلبندشان لذت می برند ، اما گاهی ممکن است یک سیلی آبدار علی رغم علاقه ی وصف ناشدنیشان نثار فرزند عزیز خود کنند !
حال سوال پیش می آید که آیا آن ها دیگر فرزندشان را دوست ندارند ؟
جواب منفی است ؛ آن ها فرزندشان را دوست دارند اما نه به بهای شتافتن به دیار باقی .
وقتی مشاهده می کنندکه کودک با چاقو در حال بازی کردن است اگرچه خود فرزند از درک خطر غافل است اما پدر و مادر که چند پیراهن از او بیش تر پاره کرده اند ،
این همه زحمت نکشیده اند که با یک تیزی ! از بین برود ، پس همان سیلی را بر صورت او به منزله یک بوسه ی سرشار از عشق می نوازند و چاقو را از او می گیرند .
حالا خودتون زحمت بکشید ، طرف های درگیر در مناقشه به رسمیت شناختن کشور فلسطین را به صورت متناظر با " پدر و مادر " ، " کودک " ، " تیزی " و " سیلی " در نظر بگیرید .
نیجه ای که بنده می گیریم اینه که همیشه اعمال در راستای نیات صورت نمی گیرد . گاهی نمایش هم وارد گود می شود ، آره !
